Ode aan vakmanschap
Ik houd van mensen die met passie een mooi vak beoefenen. En die dat vak ook steeds
beter gaan beheersen en zichzelf voortdurend meer willen leren. Tot in de perfectie. Het
is jammer dat je zulke mensen steeds minder tegenkomt. Iedereen die een camera
rechtop kan houden, noemt zich fotograaf. Iedereen die niet bibbert tijdens het filmen is
een videoproducent. En wie meer dan twee zinnen foutloos kan schrijven al gauw een
schrijvend journalist.
Dick Vader is een vakman. Hij leerde me zoveel van het vak fotografie dat ik als
hoofdredacteur kon beoordelen wat goed of niet goed is aan een foto. Zonder mezelf ooit
fotograaf te willen of durven noemen. Sinds ik Dick Vader ken, weet ik hoezeer goede
fotografie een vak is, want Dick beheerst niet alleen de kunst van het fotograferen, hij
kan er ook prachtig over vertellen.
Dick startte als professioneel fotograaf heel ver voordat iemand kon vermoeden dat er
ooit een digitaal fototijdperk zou komen. Het was de tijd van donkere kamers, fotopapier
in veel gradaties, chemicaliën, Rodinal, Kodak D-76, tegenhouden en doordrukken,
mooie geaccentueerde wolkenluchten en altijd zorgen voor voldoende doortekening in
donkere en lichte partijen. De switch naar de digitale fotografie maakte Dick zoals van
hem verwacht mocht worden, hoewel ik er zeker van ben dat hij soms met enige
weemoed terugdenkt aan die goeie, ouwe doka.
Maar rolfilm en papier, digitale beelden en computers, het zijn slechts hulpmiddelen. De
essentie van goede fotografie verandert daardoor niet wezenlijk. Die essentie blijft
vakmanschap. Dat zit in grote dingen, maar ook in de details. Zorgen dat je overal op
voorbereid bent. De juiste camera’s voor alle omstandigheden, reservemateriaal, extra
licht. Je weet immers maar nooit.
Vakmanschap in combinatie met talent zorgt voor prachtige foto’s. Terecht dat daarvan
op deze website nu een fraaie selectie te zien is. Het was daarvoor eigenlijk de hoogste
tijd. Geniet ervan!
Roel Smit
Journalist